POLSKIE HALLOWEEN
Polskie Halloween
Sobota 19.03. 2022 g. 18.00
Twórczynie – wykorzystując strategie queer i gender, które patriarchat odrzuca i zwalcza, a które autorkom jako osobom opresjonowanym – osobom feministycznym i nieheteronormatywnym – są najbliższe, skonstruowały inscenizację o zmaganiach z przemocowym systemem.
Te zmagania tworzą spektaklową akcję, w której dwie kobiety usiłują uwolnić się z narzucanych im gier, przygotowanych przez demonicznego internetowego wodzireja. Siła telewizyjno-influenserskiego show tkwi w ołtarzu – polskim rekwizytorium narodowo-katolickim – który nie okazuje tym, czym się wydaje. Wszelkie działania postaci odbywają się wobec niego i pod wojerystycznym okiem kamery.
Spektakl posługuje się językiem eklektycznym, bowiem przedstawiana rzeczywistość, będąc w fazie liminalnej, nie wytworzyła nowego języka, który opisałby przyszłość. Stąd wybór patchworkowej stylistyki teatralnej opowieści na poziomie: kompozycyjnym (niemal każda scena jest w innej konwencji), muzycznym (mieszanka polskich muzycznych cytatów ) aktorskim (role płciowe grane krzyżowo, postacie traktowane są jak figury systemu, nie osoby). Dlatego też twórczynie_cy współdzielą motywy z różnymi formami i dziełami kultury masowej: szopka polityczna, karnawał, dziady, medialne szoł. Używane: przesada, symbolizowanie, wyostrzenie, odrealnienie, odwołania kulturowe tworzą język, który sprawia, że opresyjne formaty są dekonstruowane, ale jednocześnie głęboko przeżyte. Przede wszystkim jednak odsłaniają kryjące się w polskości mechanizmy władzy.
SCENOGRAFIA
Scenografią spektaklu jest (squeerowany) ołtarz, mający formę ściany wotywnej. Swą queerowość ujawnia wraz z rozwojem akcji, kiedy to zdejmowane są z niego kolejne wota - rekwizyty używane przez bohaterki_ra. Zatem coś co na początku zdawało się elementem kompozycji sakralnej, okazuje się czymś zupełnie przeciwnym - profanum. Mamy więc: strapon z wielkim dildo, siatkę Matki Polki (z butelką mleka i pieluchą), mopy, palcaty, krynoliny, i in.
Scenografia i kostiumy do spektaklu powstają w duchu strategii queerowej rewolucji. Korzystywane są przedmioty odzyskane, prywatne lub kupione z drugiej ręki, które nabierają nowych konkretnych znaczeń i będą przechwytywane przez ścierające się w inscenizacji paradygmaty, a nawet obdarzane mocą, niczym religijne relikwie.
Wizualnymi inspiracjami są prace Władysława Hasiora, scenografie Agaty Dudy-Gracz, Krzysztofa Warlikowskiego, a także młodych artystek Marii Ciszewskiej i Martyny Kozlow. Nasz kamp jest przetworzeniem wizualnych i estetycznych skojarzeń z Polską. Powstaje poprzez nagromadzenie (nadmiar?) elementów, które w połączeniu są glamour, a przynajmniej modnie hipsterskie.
MUZYKA
Warstwa dźwiękowa jest fundamentem spektaklu, odpowiednikiem dominującej patriarchalnej narracji, z której próbują wydostać się bohaterki. Jako symboliczny głos patriarchatu spełnia rolę kantorki w queerowym misterium. Jest nasycona i inspirowana polskością, przetwarzając dźwiękowe skojarzenia i cytaty z narodowego rekwizytorium muzyczneqo.
PROCES PRACY
“Polskie Halloween” powstaje od maja 2020 w kolektywnym procesie twórczym - konsensualnym i elastycznym. Ten proces był wynikiem pandemii i zmian obsadowych. Tekst i inscenizacja przeszły wiele przemian, wielokrotnie zmieniał się skład kolektywu, a każda kolejna ekipa wnosiła do projektu nowe warstwy. Ostatecznie z pierwszego skład nie pozostał nikt.
Proces kolektywny jest wolny od pośpiechu, umożliwia swobodne poszukiwania artystyczne, uruchamia głębsze poziomy twórcze, co wiąże się także z osobistych procesem i staje się lekcją budowania rzeczywistości (społecznej i zawodowej), w której same_i chcemy egzystować. Ten system pracy pozwala na zachowanie artystycznej niezależności, ucieczkę od instytucjonalnej rutyny i pracę poza ogólnie przyjętym systemowym porządkiem. Uzupełnieniem metody była komunikacja zdalna - wymuszona przez pandemię - która wpłynęła na sposób teatralnego działania (analiza, improwizacja, ćwiczenia) i umożliwiła współpracę z Leeną Makoff, mieszkającą w Londynie.
Moderatorka procesu teatralnego: Agnieszka Małgowska
dramaturgia: Zakład Pracy Zdalnej [Kamil Błoch, Leena Makoff, Agnieszka Małgowska, Karolina Micułą]
scenografia/kostiumy: Monika Skomra
muzyka: Pani Las
światło: Grzegorz Grecas
Kaja Janiszewska
Karolina Micuła
Monika Rak
