TEATRALIA (rozmowy)

O TEATRZE LESBIJSKIM W POLSCE

*

Cykl powstał z potrzeby udokumentowania, zbadania i unaocznienia tego zjawiska w historii teatru i historii LGBTQ+.

*

WPROWADZENIE

TEKST I. Rys ogólny. Przyglądać się - nie porównywać. 

DRAMAT 

TEKST II. Dramat. Portret lesbijek we wnętrzu, czyli o dramacie pisanym przez kobiety. 

TEKST III. Dramat. Izabela Morska. Moje życie królicze.

TEKST IV. Dramat. Monika Rak. 33 Sztuka.

TEKST V. Dramat. Inga Iwasiów. Pogadywanie wokół sprawy orgazmu wielokrotnego.

TEKST VI. Dramat. Anja Urr. Wieczór panieński.

TEKST VII. Dramat. Agnieszka Łuczak. Powiatowe związki partnerskie.

TEKST XVIII. Dramat. Barbara Elmanowska. Krótki monolog z kotem w tle.

KABARET

TEKST VIII. Kabaret. Barbie Girls. Kabaret popularny. 

TEKST IX.  Kabaret.  Hole In Trinity. Kabaret literacki.

OPERA

TEKST XI. Opera. Katarzyna Bratkowska&Florian Nowicki & W.A. Mozart. Czarodziejski Flet, czyli zagadka pianina Tamina. Warszawa.

SPEKTAKLE

TEKST      X.   Spektakl. Les Bunnies. Moje życie królicze. Gdańsk.
TEKST    XIV.  Spektakl. Tantabulles. Kobiecy cyrk feministyczny. Kraków.
TEKST    XIX.  Spektakl. Rewolucje. Łódź.

TEKST    XX.   Spektakl. Any Conroy. Alicja & Alicja. Warszawa.

TEKST   XXI.   Spektakl. Motyle krwawią. Warszawa.

TEKST  XXII.   Spektakl. Przebudzenie wg. Bachantek Eurypidesa. Warszawa.

TEKST..XXIII.  Spektakl. Laboratorium. Ma(g)daleny Anny. Szelest. Poznań.
TEKST XXIV.   Spektakl. Jolanta Janiczak. O mężnym Pietrku i sierotce Marysi. Poznań.
TEKST  XXV.   Spektakl. Maja Kleczewska. Bachantki. Warszawa.

DRAMAT & SPEKTAKLE

TEKST XII.  Dramat & spektakl. Przemysław Wojcieszek. Cokolwiek się zdarzy, kocham Cię. Warszawa. 

TEKST XIII. Dramat & spektakl TV. Ingmar Vilqist. Kostka smalcu z bakaliami. 

PERFORMANS 

TEKST XV. Performans. Śluby. Cz.I. Performans „na prawdę”. Małgorzata Rawińska & Ewa Tomaszewicz oraz Ania & Greta.TEKST XVII. Performans. Śluby. Cz. II. Performans „na niby”. Równi w Europie & Podróż & Ślubujecirówność & Jawne Patyzanki.

FESTIWAL

TEKST XVI. Festiwal. Melancholijny spacer z Baubo, czyli amerykańska lesbijsko-queerowa awangarda w Polsce. Klauzula przyzwoitości & Kino bez klauzuli. Konfrontacje Teatralne. Lublin.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

WŁASNY JĘZYK

Kilka lat temu miałam okazje uczestniczyć w spotkaniach filmowych, które prowadził K. Uważnie oglądałam proponowane filmy LGBTQ+ - choć prawdę mówiąc - żadnego L tam nie było. Oglądając, nie koncentrowałam się jedynie na treści, badałam w każdym filmie jego formę, techniki gry aktorskiej etc. … i podczas dyskusji dzieliłam się moimi spostrzeżeniami. Po jakiś czasie usłyszałam, usiłując dociec, na czym polega tajemnica, jakiegoś długo rozważanego filmowego detalu i wówczas usłyszałam, są takie rzeczy, których nie zrozumiesz, bo jesteś kobietą, to rozumie tylko gej. A to oznaczało, że istnieje gejowski język - hermetyczny, do którego nie mam dostępu. Czy poczułam się wykluczona? Nie wiem, raczej zrozumiałam, że są takie przestrzenie, których mogę nie rozumieć i to jest ok. To jest cena różności, odmienności. Gdyby wszystko ujednolicić…… zgubiłoby się to coś, co jest charakterystyczne i immanentne dla danej grupy. Jakiś czas potem przemierzałam ulicę Warszawy z okazji kolejnej Parady Równości z tym samym K, opowiadając mu o poszukiwaniu teatralnego języka dla lesbijskiej sztuki, nad którą pracowałam z Moniką. Wtedy usłyszałam, daj spokój, to za dużo pracy, mogą być kłopoty z odbiorem, jak ludzi do tego przekonać, czy więc warto? No i to już było zaskakujące i dotkliwe. Zadziwiające to były słowa w ustach akademickiego nauczyciela, wyczulonego na język, człowieka wnikliwego, z dużą wiedzą na temat gejowskiej kultury i to na pewno nie tej popularnej! Zwłaszcza w kontekście wcześniejszego zdarzenia. I niestety - jest to dość typowe. Męskie pytanie, po co lesbijkom język? my go mamy, ale Wam po co? Język jest uniwersalny, i dawno już są ustalone kryteria i tabele ocen. Teraz takie same słowa słyszę od kobiet, mocniej - od lesbijek, które - przy okazji O"LESS Festiwalu, poszukującego języka lesbijskiego - zżymają się na odrzucenie ocen nadsyłanej sztuki - powołują się na uniwersalizm - sztuka jest dobra/zła, jak można i po co separować z niej sztukę lesbijską? Brak mi uczuć, żeby opisać tę sytuację...